solo

Eindelijk was het voor de laatste van ons dan ook zover! Na een hoop bloed zweet en tranen én wat extra lessen mocht deze brokkenpiloot dan ook solo de lucht in. Woensdag was dan de belangrijke dag voor het grote feest. De D11 check stond voor de deur. Eenmaal buiten de ‘Delta airspace’ van Falcon Field ga je een PFL doen, dit staat voor practised forced landing. Dit houdt in dat je moet laten zien dat je de kist veilig aan de grond krijgt als je in de lucht een engine failure hebt, het gaat hierbij vooral om dat je weet wat je moet doen en je checklisten kent. Dat eenmaal gedaan te hebben weer terug naar het veld voor enkele touch and go’s (hierbij landt je en zodra je geland bent geef je weer vol gas om weer de lucht in te gaan). Toen de kist dan toch echt veilig aan de grond stond kreeg Herbert het nieuws dan eindelijk te horen, je mag morgen solo!
En ja hoor het is donderdag 30 juli ochtend half 5, tijd om het lekkere bedje te verruilen voor het uniform en een sterk bakkie koffie. Na alle benodigdheden op school te hebben volbracht en de endorsements (een soort toestemming om solo te gaan) te hebben gekregen kon er dan eindelijk achter het stuur worden gekropen om de instructeur toch voor de laatste keer te overtuigen dat je er klaar voor bent. En ja hoor de instructeur geeft dan toch echt het ‘ja’ woord en stapt de kist uit. Voordat de motoren werden gestart was er nog een hoop geklungel met de deur, ik heb tenslotte nog nooit de deur vanbinnen aangeraakt laat staan gesloten:P. Dus na de benodigde paniek en rompslomp was het nu dan toch echt zover! Motortje gestart, getaxied naar de baan en daar gaat hij dan….take off! Nog nooit zo heerlijk werd er gevlogen, lekker relaxt in je een(d)je in de lucht sturen. De checklisten werden op de instructeur’ s stoel gelegd en toch stiekem even genieten van dat momentje, alleen op 300 meter hoogte boven de grond de lucht goed vervuilen, een fantastisch gevoel dus! Totdat de communicatie om de hoek kwam kijken, ik mocht als tweede landen maar ik kon het andere vliegtuig dat ergens voor mij zwermde niet vinden, dit was nog niet eens het grootste probleem totdat degene die achter mij zat besloot om dan maar voor te dringen zonder toestemming. Dit vond de toren niet zo heel erg plezant en stuurde hem meteen terug en liet mij dan indraaien om te gaan landen. Maar toen zag ik het andere vliegtuig ineens recht op me af vliegen…. Het viel allemaal mee en draaide op tijd van mij weg. De eerste landing zat er dan alweer op, op naar de volgende. Bij deze landing was er gelukkig niemand die mij probeerde in te halen of iets maar hierbij was een Chinees of Indiër een beetje verdwaald ( dit komt hier wel vaker voor, dus de toren van Falcon Field is er dan ook wel erg goed op getraind nu). Maar de beste man had vandaag toch wel een beetje erg veel problemen en de toren moest hem geheel helpen en had daardoor niet zoveel stem meer over om mij de benodigde klaringen te geven. Aaangezien ik toch ook een tikkeltje te hoog zat betekende dit go around (niet landen maar weer stijgen met die bak)! Na de tweede en derde landing dan te hebben was het tijd voor wat goede en oude rituelen. De das laten slopen door de instructeur en VIJVER gaan met dat kadaver, iets wat je na het vliegen toch wel erg mist aan Eelde! Ik zeg: op naar de volgende check!