Eerste navigatie vlucht, maar eerst....een kale kop!

Het is hier een traditie om na je eerste solo vlucht je haar eraf te halen. Koud is het niet, dus... waarom niet? Zo werd op de tondeuse de kop van 6mm gezet en gaan met die banaan! Haar eraf halen kost niet zoveel tijd... laten groeien wel, toch een beetje pijnlijk. Al in Eelde werden door vele klasgenoten de beloftes gemaakt om na de solo traditioneel mee te doen. Om een of andere duistere reden zijn Tim (klasgenoot) en ik nu de enige die met 6mm rondlopen.

Na ons de basis van het vliegen te hebben toegeëigend, komen we aan bij een nieuwe module: Navigeren. Ralph & Stef stonden achter elkaar met instructeur op hetzelfde vliegtuig ingepland. Het maakt dus niet uit of we tussendoor weer op onze thuisbasis terugkomen, of dat we volop van de gelegenheid gebruik maken door de ene heen en de ander terug te laten vliegen. Zo komen we twee keer zo ver! Om meteen maar goed van start te gaan hebben we een mooie bestemming uitgezocht, Lake Havasu! Een mooie stad aan een meer zo’n 150km ten zuiden van Las Vegas.
Aan een navigatie vlucht gaat veel voorbereiding vooraf, het is niet in het vliegtuig stappen en vliegen maar. Eerst bekijken we of het vliegveld genoeg faciliteiten heeft om weer weg te komen, is de baan lang genoeg, is er een parkeerplek beschikbaar en niet onbelangrijk, kunnen we daar de goede brandstof tanken. Dan pakken we de kaart erbij en zoeken we verschillende herkenningspunten op de kaart waarop we onze weg daar naartoe kunnen navigeren. Als dat gedaan is teken we de route in en schrijven we de koers en afstand op. Een paar uur voor de vlucht zijn de winden die op hoogte aanwezig zijn bekend, dan berekenen we onze grondsnelheid, tijd en brandstof die we denken nodig te hebben om er te komen. Vliegen maar! Stef vloog de weg heen en Ralph terug. Een geweldige vlucht beginnend over de drukke stad, over en langs hoge bergen en een uitgerekte woestijn, dan aankomend over het meer landen we op het vliegveld. Wanneer we naar onze parkeerplaats toe taxiën staat er al een marshaller klaar. Iemand die met handgebaren jou duidelijk maakt waar je moet staan en hoe je er komt. Gelukkig stonden we niet ver van de airco af en waren we met een paar stappen binnen in een luxe koele lobby. Na het afgooien van de creditcard van school, altijd goed, konden we genieten van de luxe, terwijl de kist volgetankt werd. Er stonden overheerlijke koekjes klaar, water, koffie, thee en koele slush. In de pilot lounge staan een paar computers om bijvoorbeeld het nieuwe weer te bekijken en een deur verder kom je bij een soort bioscoop. Ontzettend lekkere stoelen waren dat zeg! Hier werd duidelijk goed voor je gezorgd. Als je moe was zou je gebruik kunnen maken van de aanwezige slaapkamers en bij de toilet was er een prullenbak met een sensor die automatisch open ging wanneer je er iets in wilde gooien. Helaas hadden we niet veel tijd want je schijnt ook een auto voor een paar uur mee te kunnen krijgen om lekker te lunchen of iets dergelijks in de stad.
De weg terug was weer net zo gaaf. Ralph hard aan het werk voorin en Stef nagenietend achterin, zoiets kan echt alleen in Amerika!