SOLO!

Ons weekend bestond voornamelijk uit veel studeren. Stef voor zijn D11 (check voordat je solo mag vliegen) die er dinsdag al aankwam. Ralph & Herbert hadden na een week hard werken eindelijk de kans om het een en ander bij te lezen. Overdag goed studeren en s’avonds even het dorp in voor een klein feestje. Via via zijn we bij een typisch Amerikaans houseparty beland, net uit de film! Onze zondag was weer behoorlijk saai. We hebben sinds lange tijd weer eens lekker kunnen uitslapen, dat bleek alleen niet zo slim te zijn aangezien we maandag om half 6 al op het rooster stonden! Na flinke dosis kennis in ons opgenomen te hebben lukte het ons dus niet om 8 uur alweer het bed in te kruipen. Daarentegen kunnen we voor het vliegen wel al om 3 uur uit bed komen voor de voorbereidingen. We kijken voor een vlucht bijvoorbeeld naar het weer, wat hier voor bijna alle dagen hier hetzelfde is. Het gewicht en de verdeling daarvan binnen het vliegtuig. De performance, hoeveel baanlengte hebben we nodig voor het opstijgen en landen. Even een snelle blik in de maintenancelog van de kist, dan nog een kleine inspectie aan het vliegtuig en tot slot een briefing over wat we gaan doen die vlucht. Als dat allemaal gedaan is.... vliegen maar met dat kadaver!!!

De vluchten zijn nog steeds geweldig! We gaan hard vooruit en leren veel nieuwe dingen. Wanneer we zelf niet vliegen proberen we zo veel mogelijk bij elkaar achterin mee te vliegen. Als we gevlogen hebben bespreken we die altijd na, meestal komen hier wat tips en dingen om te studeren uit voor de volgende keer.

Dinsdag was het dan zo ver voor Stef, de check voordat je solo gaat. Na een goede voorbereiding kwamen eerst een paar vragen over het weer en de systemen van het vliegtuig. Dit kon Stef allemaal goed beantwoorden dus vliegen maar! We zijn vertrokken van het vliegveld en na een kort rondje weer teruggekomen zodat er wat verschillende landingen gedaan konden worden. Ze verwachten na 14 uur vliegervaring nog niet dat alles perfect gaat. Het is belangrijk dat je begrijpt wat er gaande is in de lucht en goed communiceert met ander verkeer en de grond. Je moet alles kunnen volgen en de vlucht vooral veilig uitvoeren. Gelukkig ging alles goed! Na een vlucht van iets meer dan een uur waren we terug. De examinator hield Stef niet langer in spanning en vertelde het goede nieuws meteen! Dit betekent dus de volgende dag SOLO!!!!!!!!!

Helaas stond er die volgende dag te veel wind en ging het grote feest niet door. Voor niets om 3 uur eruit gegaan! Morgen weer proberen. Het voordeel is wel dat je nog de hele dag hebt als je terug komt! Veel nuttigs wordt er echter niet gedaan, het blijft meestal bij een beetje hangen bij het zwembad en wat boeken doorbalderen. Om 8 uur lagen we al in bed en voor de veranderingen gingen we er weer lekker vroeg uit! Ook deze ochtend maakte de winden het nog even spannend. Het meteo raport van 5 uur was nog buiten limieten, even een uurtje wachten in de hoop dat het beter werd. Om 6 uur was dit inderdaad het geval! Hop! snel die kist in! Eerst 3 landingen gemaakt met instructeur en vervolgens stapte hij uit. Nu begon het pas echt. Ook al weet je dat je het kan, is dit toch even spannend. Eerste keer alleen die kist opstarten. eEn vlucht vliegen zonder dat iemand ernaast zit om je te corrigeren. Na het taxiën naar de baan ging het echt gebeuren. “TAKE OFF” luidde er door de cockpit en het gas ging naar vol vermogen! Bij een snelheid 110 km/h ging het stuur naar achteren en kwam ik los van de grond. YEAHOE alleen in de lucht! Tijdens zo’n vlucht vlieg je een circuit af. Dit is een rechthoekig pad dat je in de lucht afbrengt. Je draait steeds na een bepaalde tijd 90 graden naar rechts om zo na 4 rechterbochten weer voor het begin van de baan uit te komen om te landen. Dit 3x. Na een paar keer goed kijken of er echt niemand naast me of stiekem achter me zit geloofde ik pas echt dat ik er alleen in zat! Wat een fantastisch gevoel geeft dat zeg, ongelofelijk. Na drie ontzettend gave landingen heb ik mezelf moeten dwingen de kist aan de grond te houden.

Daar stonden Ralph, Herbert, Daniel Sundby (onze instructeur) en een paar klasgenoten me op te wachten voor een felicitatie. Het is traditie dat de instructeur op dat moment je stropdas afknipt en je het water in gegooid wordt nog voordat je de grond aanraakt. Zo ook bij mij en ben ik vanuit het vliegtuig naar de auto gedragen, terug gereden naar het ons appartementencomplex en het zwembad in gegooid.
Na twee en een halve week hard studeren en lange dagen maken is de eerste mijlpaal bereikt. SOLO!!!